Zuster Emmanuelle

Op 20-jarige leeftijd behaalde ze haar diploma filosofische en religieuze wetenschappen aan het Saint-Louis-instituut (Brussel). Daarna trad ze toe tot de Congregatie van Onze-Lieve-Vrouw van Sion en in 1931 werd ze zuster Emmanuelle.

Ze droomde ervan in de voetsporen te treden van pater Damiaan en de meest kansarmen te helpen. Ze gaf tot 1963 les in Turkije en Tunesië. Hoewel ze aanvankelijk ter verzorging van de allerarmsten werd gestuurd, overtuigde moeder Elvira haar er in Turkije van dat haar werk nuttiger zou zijn als ze les zou geven aan gegoede jonge meisjes, die een invloedrijke rol moesten opnemen in de Turkse samenleving.

In 1963 belandde ze in Egypte, waar ze tot 1970 les gaf aan het Onze-Lieve-Vrouw van Sioncollege in Alexandrië. Het was liefde op het eerste gezicht. 

In 1971, inmiddels op pensioenleeftijd, besloot ze zich in te zetten voor de allerarmsten. Ze trok in bij de voddenrapers van Caïro. Ze leerde het leven kennen in het hart van de sloppenwijken. Haar belangrijkste zorgen waren de opvoeding van kinderen en het zoeken naar oplossingen voor de moeilijkheden waar vrouwen mee te maken krijgen.

De drijvende kracht achter haar handelen zal altijd liefde zijn, zoals ze ooit zei :

In 1976 werd de eerste steen gelegd van een centrum voor scholing en ontmoeting voor vrouwen. Het werd het jaar nadien officieel geopend.

In 1977 bracht ze Chiffonnière parmi les chifonniers uit, waarin ze haar moeizame strijd uit de doeken doet.

Tussen 1982 en 1995 vestigde ze zich in verschillende sloppenwijken, waar scholen, klinieken en kleuterscholen werden gebouwd. Gesteund door haar charisma zamelde ze donaties in en mobiliseerde ze overheden van westerse landen.

Ze verkreeg de Egyptische nationaliteit in 1991. 

In 1993 sloot ze zich weer aan bij haar leefgemeenschap in Frankrijk. Ze publiceerde Le paradis, c’est les autres

Vanaf 1998 ving zuster Emmanuelle daklozen op in Zuid-Frankrijk, terwijl ze zich bleef inzetten voor verschillende projecten bij de ‘Vrienden van Zuster Emmanuelle’.

In 2003 keerde ze terug naar de sloppenwijken van Mokattam in Caïro, 10 jaar na het vertrek uit haar geliefkoosde buurt.

Ze overleed op 20 oktober 2008 op 99-jarige leeftijd. Ze staat bij velen in het geheugen gegrift als symbool voor de problemen van kansarmen.

Video's van Zuster Emmanuelle